Ιωάννης Πατσουράκος

Γεγονότα κατά χρονολογική σειρά

28 Σεπτεμβρίου 1873	Γέννηση: ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΙ, ΛΑΚΩΝΙΑΣ
1903	Παντρεύτηκε τον/την: ΚΑΝΕΛΛΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
4 Ιουνίου 1905	Θάνατος ΚΑΝΕΛΛΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ ,τόπος: ΓΥΘΕΙΟ
1906	Παντρεύτηκε τον/την: ΖΑΦΕΙΡΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ
13 Μάιου 1907	Γέννηση θυγατέρας: ΧΡΙΣΤΙΝΑ-ΕΛΛΗ ΠΑΤΣΟΥΡΑΚΟΥ ,τόπος: ΠΕΙΡΑΙΑΣ
13 Οκτωβρίου 1908	Γέννηση θυγατέρας: ΓΑΡΥΦΑΛΛΙΝΑ-ΛΗΔΑ ΠΑΤΣΟΥΡΑΚΟΥ ,τόπος: ΠΕΙΡΑΙΑΣ
10 Απριλίου 1910	Γέννηση υιού: ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ-ΒΡΑΣΙΔΑΣ ΠΑΤΣΟΥΡΑΚΟΣ ,τόπος: ΠΕΙΡΑΙΑΣ
11 Ιανουαρίου 1912	Γέννηση υιού: ΣΠΥΡΙΔΩΝ-ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΙΔΑΣ ΠΑΤΣΟΥΡΑΚΟΣ ,τόπος: ΠΕΙΡΑΙΑΣ
23 Νοεμβρίου 1913	Γέννηση υιού: ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ-ΜΙΝΔΑΡΟΣ ΠΑΤΣΟΥΡΑΚΟΣ ,τόπος: ΠΕΙΡΑΙΑΣ
11 Φεβρουαρίου 1915	Γέννηση υιού: ΑΝΔΡΕΑΣ-ΑΓΙΣΑΝΔΡΙΔΑΣ ΠΑΤΣΟΥΡΑΚΟΣ ,τόπος: ΠΕΙΡΑΙΑΣ
1 Μαρτίου 1917	Γέννηση θυγατέρας: ΣΟΦΙΑ-ΑΘΗΝΑ ΠΑΤΣΟΥΡΑΚΟΥ ,τόπος: ΓΥΘΕΙΟ, ΛΑΚΩΝΙΑΣ
25 Φεβρουαρίου 1919	Γέννηση θυγατέρας: ΜΑΡΙΑ-ΘΕΑΝΩ ΠΑΤΣΟΥΡΑΚΟΥ ,τόπος: ΠΕΙΡΑΙΑΣ
15 Ιουλίου 1937	Θάνατος ,τόπος: ΣΑΛΑΜΙΝΑ

Σημειώσεις

• Ο Ιωάννης Πατσουράκος ήταν ο τρίτος από τους πέντε γιους του Βασιλείου Πατσουράκου και της Χριστίνας Παπουτζάκι. Γεννήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 1873 στα Μαυροβούνι Γυθείου, όπου ο πατέρας του ήταν ένας από τους πρώτους δημοδιδασκάλους του ελληνικού κράτους. Η καταγωγή της οικογένειάς του ήταν από τα Κονάκια (όπως ο ίδιος έγραφε το όνομα του χωριού του) της Μάνης.
  Ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στο Γύθειο και το 1893 έλαβε πτυχίο Φιλολογίας από το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τον ίδιο χρόνο διορίστηκε σχολάρχης στην Κίττα της Μάνης και αργότερα στο Γύθειο και την Καρδίτσα. Σε ηλικία 25 ετών ανακηρύχθηκε διδάκτωρ της Φιλολογίας έχοντας εκπονήσει διατριβή με τίτλο «Πραγματεία περί του αρχαίου Γυθείου» (1902).
  Παράλληλα διετέλεσε έφορος Αρχαιοτήτων Γυθείου, όπου ανακάλυψε το αρχαίο υδραγωγείο της πόλης. Το 1910-11 και πάλι το 1912 εκλέχθηκε βουλευτής Λακωνίας στην διπλή Αναθεωρητική Βουλή, στην οποία διακρίθηκε ως υπερασπιστής της Καθαρεύουσας (αναφέρονται μάλιστα λεκτικοί διαξιφισμοί του με τον Ελευθέριο Βενιζέλο για το γλωσσικό ζήτημα στη Βουλή στις 28 Φεβρουαρίου και στις 8 Μαρτίου 1911). Κατά την περίοδο του Εθνικού Διχασμού (1915-19) καταδιώχθηκε λόγω των ακραιφνών φιλοβασιλικών του φρονημάτων και αυτοεξορίστηκε αναζητώντας καταφύγιο στα Κονάκια και στη Στροτζά (Προσήλιο) της Μάνης, όπου και κρύφτηκε επί περίπου 3 χρόνια (1916-19) επεκτείνοντας το συγγραφικό του έργο. Το 1919 ανακηρύχθηκε πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα διατελούσε τακτικός εταίρος της Αρχαιολογικής Εταιρείας από το 1914.
  Κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου εξέδωσε την εφημερίδα «Πειραϊκή» (1921), ενώ αρθρογραφούσε και στις πειραϊκές εφημερίδες «Σφαίρα», «Χρονογράφος», «Θάρρος» και  «Σημαία», καθώς και στις αθηναϊκές «Εμπρός» (του Δημ. Καλαποθάκη) και «Αθήναι» (του Γ. Πωπ).
  Εκτός από πολιτικό και πνευματικό έργο ο Ιωάννης Πατσουράκος είχε και πλούσια παιδαγωγική δραστηριότητα. Δίδαξε στη Ράλλειο Παιδαγωγική Ακαδημία του Πειραιά επί 30 χρόνια (1907-37), της οποίας μάλιστα διετέλεσε και Γυμνασιάρχης. Παράλληλα δίδαξε σε ιδιωτικά σχολεία του Πειραιά, όπως στο Λύκειο «Ο Πλάτων», στο παρθεναγωγείο των αδελφών Παπακώστα και στο εκπαιδευτήριο Σταυριανού. Η επιδίωξή του για την ανάπτυξη του πνευματικού επιπέδου του λαού ήταν μία από τις κυριότερες μέριμνές του. Ίδρυσε το «Σύλλογο των εν Πειραιεί Λακώνων Μαλευριάνων, ο Πολυάραβος».
  Έγραψε πολλά έργα με περιεχόμενο φιλοσοφικό, φιλολογικό, αρχαιολογικό, ιστορικό, ηθογραφικό, καθώς και θεατρικά έργα, ποιήματα, μυθιστορήματα κ.ά. Από το σύνολο των έργων του έχουν εκδοθεί 14. Μεταξύ τους ξεχωρίζουν τα: «Η Μάνη και οι Μανιάτες» (Ηθογραφία, 1910, ανατύπωση εκδ. Αδούλωτη Μάνη 2000), το ιστορικό μυθιστόρημα «Ο Μυστηριώδης Πειρατής» (1927, μυθιστορηματική βιογραφία του διαβόητου Μανιάτη πειρατή του 17ου αιώνα Λυμπεράκη Γερακάρη), το ιστορικό δράμα «Κωνσταντίνος ο ενδέκατος» (1927), το πολιτικοφιλοσοφικό δοκίμιο «Πόλεμος πάντων πατήρ» (1933),  ένα «Γραμματικόν και Συντακτικόν εγκόλπιον της Ελληνικής γλώσσης» (1931),  η ιστορική πραγματεία «Μία ιστορική πτυχή του αρχαίου Πειραιά» (1932), το δοκίμιο «Το κάτοπτρον της Δημοκρατίας» (1933) καθώς και η ηθογραφία «Υποθήκαι» (1925). Στα ανέκδοτα έργα του περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων η «Πραγματεία περί της αρχαίας Λας» (1903), η «Πραγματεία περί των αρχαίων Αιγιών» (1906) καθώς και το «Μανιάτικαι ιστορικαί σελίδες, ήτοι τέσσαρες πτυχαί πανελληνικής σημασίας εκ της ιστορίας της Μάνης» (1932).
  Ο Ιωάννης Πατσουράκος ήταν παντρεμένος με την Ζαφειρία Ελευθερίου και απέκτησαν οχτώ παιδιά: την Χριστίνα-Έλλη, την Γαρυφαλλίνα-Λήδα, τον Βασίλειο-Βρασίδα, τον Σπυρίδωνα-Καλλικρατίδα, τον Δημήτριο-Μίνδαρο, τον Ανδρέα-Αγισανδρίδα, την Σοφία-Αθηνά και την Μαρία-Θεανώ.
  Πέθανε στην εξοχική του κατοικία στα Αμπελάκια Σαλαμίνας στις 15 Ιουλίου 1937 και τάφηκε στον Πειραιά.