Περί το 1910 ο Ιωάννης Πατσουράκος (1890-1965) από τον κλάδο της οικογένειας που είχε παραμείνει στο Σκαμνάκι, μεταναστεύει στη Θεσσαλία για να δουλέψει στην κατασκευή του σιδηροδρόμου. Από αυτόν προέρχονται οι Πατσουριάνοι που ζουν και σήμερα στη Θεσσαλία.
Την ίδια περίπου εποχή ο ΒασίλειοςΠατσουράκος (1875-1924) από τη Στροτζά (Προσήλιο) μεταναστεύει στην Μαδαγασκάρη. Θα ακολουθήσουν πολλοί άλλοι από τη Στροτζά (Προσήλιο) και τα Κονάκια. Εκεί δημιούργησαν οικογένειες και περιουσίες. Μετά την ανεξαρτητοποίηση της Μαδαγασκάρης από την Γαλλία μερικοί επέστρεψαν στην Ελλάδα ενώ οι περισσότεροι από τους απογόνους των πρωτοπόρων μετοίκησαν στη Γαλλία και σήμερα ευρίσκονται στην περιοχή της Μασσαλίας, όπως και στο βορειανατολικό της Γαλλίας (La Tremblabe, Pace, Paris) έχοντας πλέον το επώνυμο Patsouris.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, υπήρξε επίσης και αθρόα μετανάστευση πολλών μελών της οικογένειάς μας από τα Κονάκια προς τις ΗΠΑ. Πρώτοι έφυγαν ο Πέτρος Πατσουράκος (1887-1963) και ο Δημήτριος Πατσουράκος (1887-1940) οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στις ανατολικές πολιτείες (New Jersey, Massachusetts) ενώ σήμερα οι απόγονοί τους βρίσκονται σκορπισμένοι σε όλες τις πολιτείες διατηρώντας το επώνυμο Patsourakos. Υπήρξαν βέβαια και πολλοί από τα Κονάκια, τη Στροτζά (Προσήλιο) και τα Σκυφιάνικα οι οποίοι μετανάστευσαν στις ΗΠΑ αλλά επέστρεψαν μετά από μερικά χρόνια.
Κατά τις πρώτες δεκαετίες του 1900, αλλά και αργότερα, στις δεκαετίες μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, λόγω της φτώχειας, της πείνας αλλά και της έλλειψης των αναγκαίων για τη μόρφωση και την πρόοδο, υπήρξε αθρόα εσωτερική μετανάστευση πολλών μελών της οικογένειας από τη Νόμια, τα Κονάκια, τη Στροτζά (Προσήλιο) και τα Σκυφιάνικα αρχικά προς τον Πειραιά και την Αθήνα όπου εγκαταστάθηκαν και οι απόγονοί τους υπάρχουν μέχρι σήμερα.
Αργότερα η οικογένεια επεκτάθηκε και στα υπόλοιπα μέρη της Ελλάδας όπως στη Θεσσαλονίκη, τη Χαλκιδική, τη Φλώρινα, τη Λαμία, τη Δράμα, την Άμφισσα, την Εύβοια, το Βόλο κλπ.
Αυτό είχε σαν συνέπεια να ερημώσουν τα χωριά μας όπου έμειναν μόνο μερικοί ηλικιωμένοι να "φυλάσσουν Θερμοπύλες". Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια παρήγορη αντίστροφη μετανάστευση από τα μεγάλα αστικά κέντρα προς τη Μάνη.
Το γεγονός όμως παραμένει ότι όπου κι αν βρεθήκαμε ποτέ δεν ξεχάσαμε τα πατρογονικά χώματα, ούτε ξεπουλήσαμε τις πατρικές περιουσίες στα χωριά μας αντίθετα μάλιστα.
Όπως επίσης, όπου κι αν βρεθήκαμε ποτέ δεν χάσαμε τον ψυχικό σύνδεσμο που συνδέει όλα τα μέλη της γενεάς μας από την απαρχή της, ποτέ δεν ξεχάσαμε ότι όλοι όσοι έχουμε το επώνυμο Πατσούρος, Πατσούρης, Πατσουρέας και Πατσουράκος είμαστε εξ αίματος συγγενείς, έστω κι αν δεν γνωρίζουμε τον βαθμό συγγένειάς μας, έχουμε πάντα γνώση της κοινής καταγωγής μας και συνδεόμαστε με σύμπνοια, αλληλοεκτίμηση, αλλολοεξάρτηση και συμπαράσταση.
|
